شبی دود خلق آتشی برفروخت شبی دود خلق آتشی برفروخت / شنیدم که بغداد نیمی بسوخت یکی شکر گفت اندران خاک و دود / که دکان ما را گزندی نبود جهاندیده‌ای گفتش ای بوالهوس/تو را خود غم خویشتن بود و بس؟ پسندی که شهری بسوزد…

چو ضحاک شد بر جهان شهریار // برو سالیان انجمن شد هزار سراسر زمانه بدو گشت باز // برآمد برین روزگار دراز نهان گشت کردار فرزانگان // پراگنده شد کام دیوانگان هنر خوار شد جادویی ارجمند // نهان راستی آشکارا گزند شده بر بدی دست…